19 Mayıs Atatürk'ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramı...

Kendi Samsun’unuza çıkma vaktidir!

Bugün bayram... Telefonda bir milletvekili acı acı anlatıyor:

Meclis çatısı altında bile Atatürk’ün adını andığımızda tepki görür hale geldik...

Meclis ki; onun kurduğu Meclis!

Bugün bayram ve iktidarın “resmi tören” kısıtlamasına karşın caddelere, meydanlara gitmeye hazırlanıyorsunuz.

Ya da gidip de döndünüz belki...

“İzmir Marşı”nı söylediniz büyük bir coşkuyla, “Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa” diye...

Gözünüzden yaşlar süzüldü, heyecandan titrediniz...

Onu ve mücadelesini tam kalbinizde hissettiniz...

Ama eğer bu ülkede onun kurduğu Meclis’te, adını anan vekillere tepki gösteriyorsa birileri... Bu cesareti buluyorlarsa kendilerinde... Bu kadar pervasızlaşabiliyorlarsa...

“Diktatör” diyorlarsa televizyon ekranlarından...

“Padişahın emriyle gitti Kurtuluş Savaşı’nı başlatmaya” diye yalan söyleyebiliyorlarsa...

Sırf ona açıkça hakaret edemedikleri için mücadele arkadaşlarını “Faşist” ilan edebiliyorlarsa...

Manevi kızının adının, İstanbul’un Anadolu Yakası’ndaki havaalanından kazınmasını açık açık isteyebiliyor ve kendisini savunma olanağı bulunmayan tüm kahramanlara çamur atabiliyorlarsa...

Büstlerini parçalayıp, resimlerini çöp kutusuna koyabiliyorlarsa...

Söylemediği sözleri söylemiş gibi yutturmaya çalışıyor ve söylediklerini işlerine geldiği gibi çarpıtabiliyorlarsa...

Özene bezene gerçekleştirdiği “devrim”i yozlaştırmaya, devrim yasalarını yok saymaya çalışabiliyorlarsa...

Ve onun yetiştiği asker ocağının sosyal tesislerini, bir 19 Mayıs’tan sadece iki gün önce; sarığa, takkeye, cübbeye, türbana açabiliyorlarsa...

“Kemalizm”le kafa bulup, Kemalistleri gerici ve diktatör olmakla suçlayabiliyorlarsa...

Heykelleri yıkıp ya da içine tükürüp, tiyatroyu özelleştirip, çok sesli müzikle dalga geçebiliyorlarsa...

Onun adını taşıyan Dil ve Tarih Kurumu’na alay eder gibi, onun düşmanlığıyla ün yapmış sözde bilim adamlarını atayabiliyorlarsa...

Fotoğrafının bulunduğu rozetin “namazı bozduğunu” öne sürüp camilere almıyorlarsa...

Kabrini ziyaret eden torunlarının sayısını açıklamaktan bile korkuyorlarsa artık...

Huzuruna gidip saygı duruşunda bulunmayı, “Sap gibi beklemek” olarak nitelendirebiliyorlarsa...

Evinin olduğu orman çiftliğini peşkeş çekebiliyorlarsa ellerini kollarını sallayarak...

Ona Deccal...

Ona veled-i zina...

Ona iblis diyebiliyorlarsa...

Bayramlarını yok edip, her türlü izini silmeye ya da kirletmeye soyunabiliyorlarsa göz göre göre...

Tarihi çarpıtıp adını Çanakkale’den ve hatta Anafartalar’dan silmeye çalışacak kadar densizleşebiliyorlarsa...

Canı kadar sevdiği anasına bile ağızlara alınmayacak sözler edebiliyorlarsa...

Akıllarınca aşağılayıp, küçümseyip küçültebileceklerini sanabiliyorlarsa... Tamam; yine kutlayın 19 Mayıs’ı...

Ama... Kutlarken, bir yandan da sorun kendinize:

Yıllardır susarak, tepkisiz kalarak, hoş görerek, aldırmayarak, umursamayarak; bu cesareti siz vermediniz mi onlara?

Karanlığın üzerine yürüyebildiniz mi onun gibi?

Risk alabildiniz mi?

Mücadele ettiniz mi yoksa hep başkalarından mı beklediniz mücadeleyi?

Şimdi tüm kaleler düştüğünde ve el başta çırılçıplak kaldığınızda meydanlara gidiyor, caddelere akıyorsunuz son umut...

Ve yüreğinizden koparcasına söylüyorsunuz, “Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa” dizelerini...

Yine coşun, marşlar söyleyin, dayanışın, kaynaşın...

Ama üstlenin mücadeleyi artık...

Evet; “şifre” budur:

Mücadeleyi desteklemek değil, üstlenmek...

Siz hep birilerini desteklediniz bugüne kadar; birilerinin arkasında oldunuz, bir şeyler yapmalarını beklediniz...

Üç beş yazara ya da siyasetçiye e-posta atarak, Facebook’ta Atatürk resimlerini paylaşarak, kahramanlık tweet’leri göndererek korunmuyor Cumhuriyet!

Oysa kendi mahallenizde, işinizde, arkadaş çevrenizde ne kadar güçlüsünüz kim bilir?

Ne olur gücünüzün farkına varın ve kendi kişisel “Samsun’unuza” çıkın artık!

Bayramımız kutlu olsun...

Mustafa Mutlu

Gazete Vatan

19.05.2012

1 Mayıs, 1 Mayıs, İşçinin,Emekçinin Bayramı

Nihayet.

Nihayet.

Bizde de 1 Mayıs İşçi Bayramı olarak kutlanabilmesi için resmi tatil ilan edildi.

Nihayet.

Çok şükür, çok şükür, bugünleri de gördük, çok şükür.

Saman Sarısı

...

Sen, mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?

İşin kolayına kaçmadan ama

Gül yanaklı bebesini emziren

Melek yüzlü anneciğin resmini değil

Ne mavi yosunlu akvaryumda yüzen kırmızı balığın

ne de al çeperli elmanın

1961 yaz ortasındaki Küba'nın resmini yapabilir misin?

Çok şükür, çok şükür

Bugünleri de gördüm

Ölsem gam yemem gayrinin

Resmini yapabilir misin üstad?

yazık yazık Havana'da bu sabah doğmak varmışın resmini yapabilir misin

bir el gördüm Havana'nın 150 kilometre doğusunda deniz kıyısına yakın bir duvarın üstünde bir el gördüm

ferah bir türküydü duvar

el okşuyordu duvarı

el altı aylıktı okşuyordu boynunu anasının

on yedi yaşındaydı el ve Mariya'nın memelerini okşuyordu

avucu nasır nasırdı ve Karayip denizi kokuyordu

yirmi yaşındaydı el ve okşuyordu boynunu altı aylık oğlunun

yirmi beş yaşındaydı el ve okşamayı unutmuştu çoktan

otuz yaşındaydı el ve Havana'nın 150 kilometre doğusunda

deniz kıyısında bir duvarın üstünde gördüm onu okşuyordu duvarı

sen el yaparsın Abidin bizim ırgatların demircilerin ellerini

Kübalı balıkçı Nikolas'ın da elini yap karakalem

kooperatiften aldığı pırıl pırıl evinin duvarında okşamaya kavuşan ve okşamayı bir daha yitirmeyecek Kübalı balıkçı Nikolas'ın elini

kocaman bir el

deniz kaplumbağası bir el

ferah bir duvarı okşayabildiğine inanamayan bir el

artık bütün sevinçlere inanan bir el

güneşli denizli kutsal bir el

Fidel'in sözleri gibi bereketli topraklarda şekerkamışı hızıyla fışkırıp yeşerip ballanan umutların eli

1961'de Küba'da çok renkli çok serin ağaçlar gibi evler ve çok rahat evler gibi ağaçlar diken ellerden biri

çelik dökmeğe hazırlanan ellerden biri

mitralyözü türküleştiren türküleri mitralyözleştiren el

yalansız hürriyetin eli

Fidel'in sıktığı el

ömrünün ilk kurşunkalemiyle ömrünün ilk kaadına hürriyet sözcüğünü yazan el

hürriyet sözcüğünü söylerken sulanıyor ağızları Kübalıların

balkutusu bir karpuzu kesiyorlarmış gibi ve gözleri parlıyor erkeklerinin

ve kızlarının eziliyor içi dokununca dudakları hürriyet sözcüğüne

ve koca kişileri en tatlı anılarını çekip kuyudan yudum yudum içiyor

mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin

hürriyet sözcüğünün resmini ama yalansızının

akşam oluyor Paris'te

Notr Dam turuncu bir lamba gibi yanıp söndü ve Paris'in bütün

eski yeni taşları turuncu bir lamba gibi yanıp söndü

bizim zanaatları düşünüyorum şiirciliği, resimciliği, çalgıcılığı

filan düşünüyorum ve anlıyorum ki

bir ulu ırmak akıyor insan eli ilk mağarayı ilk bizonu çizdiğinden beri

sonra bütün çaylar yeni balıkları yeni su otları yeni tatlarıyla

dökülüyor onun içine ve kurumayan uçsuz bucaksız akan bir o'dur.

Paris'te bir kestane ağacı olacak

Paris'in ilk kestanesi Paris kestanelerinin atası

İstanbul'dan gelip yerleşmiş Paris'e Boğaz sırtlarından

hala sağ mıdır bilmem sağsa iki yüz yaşında filan olmalı

gidip elini öpmek isterdim

varıp gölgesinde yatmak bu kitabın kaadını yapanlar

yazısını dizenler nakışını basanlar bu kitabı dükkanında

satanlar para verip alanlar alıp da seyredenler bir de

Abidin bir de ben bir de bir saman sarısı, belası başımın.

(Tiren, Varşova-Krakof-Pırağ-

Moskova-Paris-Havana-Moskova

1961)

Nazım Hikmet RAN

Abidin Dino'nun cevaben yazdığı şiir:

Mutluluğun Resmi

Kokusu buram buram tüten

Limanda simit satan çocuklar

Martıların telaşı bambaşka

İşçiler gözler yolunu.

İnebilseydin o vapurdan

Ayağında Varna'nın tozu

Yüreğinde ince bir sızı.

Mavi gözlerinde yanıp tutuşan

Hasretle kucaklayabilseydim

Seninle, bir daha.

Davullar çalsa, zurnalar söyleseydi

Bağrımıza bassaydık seni Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Başında delikanlı şapkan,

Kolların sıvalı, kavgaya hazır

Bahriyeli adımlarla düşüp yola

Gidebilseydik meserret kahvesine,

İlk karşılaştığımız yere

Ve bir acı kahvemi içseydin.

Anlatsaydık

O günlerden, geçmişten, gelecekten,

Ne günler biterdi,

Ne geceler...

Dinerdi tüm acılar seninle

Bir düş olurdu ayrılığımız,

Anılarda kalan.

Ve dolaşsaydık Türkiye'yi

Bir baştan bir başa.

Yattığımız yerler müze olmuş,

Sürgün şehirler cennet.

İşte o zaman Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Buna da ne tual yeterdi;

Ne boya...

Abidin DİNO

Ne diyeyim hepimizin bayramı kutlu olsun.

Her günümüz bayram tadında, neşeli, eğlenceli, sevdiklerimizle beraber, bolluk-bereket içinde, huzurlu, mutlu, sağlıklı ve dilediğimiz gibi geçsin.

* Kurban kesin algıladığınız manada değil tabii ki. Sevin, kesmeyin...